ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΖΩΗΣ

Ένα στοιχείο που κάνει την συζήτηση πιο υποσχόμενη είναι ότι οι χώρες που υπάρχει μεγάλο ποσοστό “Τουριστών Φαγητού” είναι οι χώρες που είναι μεγάλες αγορές για τα ξενοδοχεία μας αλλά και εισαγωγείς ελληνικών προϊόντων (Γερμανία, Μεγ. Βρεττανία, Ιταλία, ΗΠΑ, Γαλλία κλπ).

Έτσι, τα τελευταία χρόνια, πολλά ελληνικά ξενοδοχεία έχουν κάνει σοβαρή δουλειά στο θέμα της χρήσης των ελληνικών προϊόντων, ειδικά στο πρωινό τους, είτε μεμονωμένα είτε στα πλαίσια συλλογικών δράσεων (μετά το “Ελληνικό Πρωινό” του ΞΕΕ). Παράδειγμα το “Kallichoron Art Boutique Hotel” στην Αστυπάλαια με το πολυβραβευμένο Gramma’s Breakfast, το επίσης βραβευμένο πρωινό του KOSTA Palace City Hotel στην Κω και το Σήμα “We Do Local”, με έδρα την Κρήτη, τα ξενοδοχεία του οποίου χρησιμοποιούν τοπικά προϊόντα ( και ντόπιο προσωπικό) σε όλη τους την εστίαση κατά 50% τουλάχιστον.

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ & ΟΙ ΟΡΟΙ – από τα ΤΡΟΦΙΜΑ στα επώνυμα ΠΡΟΪΟΝΤΑ

Τελευταία η ευκαιρία επεκτείνεται και στο πεδίο της Διατροφής, μέσω της θέσης της Μεσογειακής Διατροφής διεθνώς, αλλά και της Ελληνικής Κουζίνας, που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις των ερευνών. Οι συνθήκες λοιπόν μοιάζουν ευνοϊκές για τη συνέργεια Τροφίμων και Τουρισμού. Ιδεατά θα θέλαμε:

α) οι τουρίστες να δοκιμάζουν (ελληνικά) προϊόντα, τα οποία πιθανώς επαναγοράζουν μετά τις διακοπές τους  και

β) οι καταναλωτές (ελληνικών) προϊόντων στο εξωτερικό, γνωρίζουν την Ελλάδα/Προορισμούς και ενδιαφέρονται να ταξιδέψουν για διακοπές στη χώρα μας (παράδειγμα επιτυχίας η Ιταλία).

Υπάρχουν ωστόσο προβλήματα προς επίλυση για να αξιοποιηθεί αυτή η συνεργασία:

1. Η προώθηση ενός ξενοδοχείου ή προορισμού μέσω της Γαστρονομίας αυξάνεται διεθνώς, αλλά αυτό γίνεται κυρίως μέσα από λύσεις μη-“Τυποποιημένες/Επώνυμες” (πχ «χύμα» προϊόντα), με αποτέλεσμα η “αποτύπωση” στον επισκέπτη να μην είναι πειστική ή να μην έχει διάρκεια πέραν των διακοπών του.
2. Οι έλληνες τοπικοί παραγωγοί έχουν πολύ μικρές γκάμες προϊόντων (συνήθως 1-2 κατηγορίες) και σε “άτακτες” παραγωγές, με συνέπεια αν και συχνά εξαιρετικής ποιότητας, τα ελληνικά προϊόντα να είναι “πρόβλημα” για τους υπεύθυνους προμηθειών των ξενοδοχείων μας.

Παρά τις δυσκολίες, τα Τοπικά Προϊόντα, εκτός της καλύτερης κατά τεκμήριο ποιότητάς τους, είναι πολύ αποδοτικός τρόπος ανάδειξης της ίδιας της  Γαστρονομίας, ως ένα “χειροπιαστό” εργαλείο σε σχέση με κάτι άυλο (πχ απλή παράθεση δυνατοτήτων του εστιατορίου του ξενοδοχείου ή φωτογραφίες πιάτων). Επιπλέον, ακόμη πιο αποδοτική είναι η τεκμηριωμένη “Αυθεντικότητα” τους – και αυτή επιτυγχάνεται με μια σειρά εργαλείων η βασικότερη εκ των οποίων είναι οι περιγραφές πιάτων (με κατάλληλα καρτελάκια), που από μόνες τους “πουλάνε” (έρευνα Αμερικάνικων Πανεπιστημίων). Οι περιγραφές αυτές, για να “πουλάνε” τον εαυτό τους αλλά συνολικά και το ξενοδοχείο, πρέπει να είναι απολύτως ειλικρινείς αλλά και αναλυτικές και συγκεκριμένες, με ειδική αναφορά στον τόπο παραγωγής των προϊόντων (πχ “Εξαιρετικά Παρθένο Ελαιόλαδο ΠΓΕ Λακωνίας, ποικιλίας Αθηνολιάς”, “Μέλι Βελανιδιάς Φολόης Ηλείας”, “Μαλοτήρα/Ρίγανη/Δίκταμος/Λαδανιά Κρήτης” κλπ).

Αυτό, εκτός της προφανούς δυνατότητας να βγάζουμε όμορφες φωτογραφίες που “μυρίζουν” αυθεντικότητα, δίνουν και την αφετηρία για ένα βασικό “storytelling”, που είναι η σύνδεση του προϊόντος με τον τόπο του, την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής του. Είναι περιττό να πούμε πόσο αυτή η προσέγγιση αυξάνει όχι μόνο τις εντυπώσεις αλλά και το engagement των επισκεπτών ενός ξενοδοχείου και κεντρίζει το ενδιαφέρον νέων πελατών.

Στο επόμενο σημείωμα, με τίτλο “Η Γαστρονομία στο marketing των ξενοδοχείων – Μέρος B’: προϊόντα τοπικά αλλά και επώνυμα” θα μιλήσουμε για το πώς μπορούμε να πάμε τη επικοινωνιακή χρήση της Γαστρονομίας σε επόμενο επίπεδο αποτελεσματικότητας, χρησιμοποιώντας τα με “επώνυμο” τρόπο.

** το άρθρο γράφτηκε αρχικά για το Newsletter του Ξενοδοχειακού τομέα της Coco-mat (Coco-mat Hotel Business), με τον ίδιο τίτλο.