ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΖΩΗΣ

Η συσχέτιση της δίαιτας των κατοίκων της Κρήτης και άλλων περιοχών της Ελλάδας με την Υγεία έγινε ευρέως γνωστή αργότερα, με τη “Μελέτη των Επτά Χωρών”. Η μελέτη αυτή ξεκίνησε λίγο πριν το 1960 από τον Αμερικανό Ancel Κeys και τους συνεργάτες του, με αφορμή τα εντυπωσιακά χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας αλλά και καρδιαγγειακών νοσημάτων που είχαν παρατηρηθεί στην περιοχή της Μεσογείου (είχε μάλιστα παρατηρήσει ότι στο Νοσοκομείο της Νάπολι όπου υπηρέτησε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είχε καθόλου ασθενείς καρδιοπαθείς !! ).

Πράγματι, σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών καμία άλλη περιοχή της Μεσογείου και ολόκληρου του κόσμου δεν είχε τόσο χαμηλά επίπεδα θνησιμότητας όσο η Κρήτη και η Κέρκυρα τόσο πριν, όσο και μετά, από το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη “Μελέτη των 7 Χωρών” συμμετείχαν συνολικά περίπου 13.000 άνδρες, όλοι στην ηλικία 40-59 ετών, οι οποίοι επιλέχθηκαν από 18 διαφορετικές περιοχές επτά χωρών (Φιλανδία, Ολλανδία, Ιαπωνία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα – με Κρήτη και Κέρκυρα), με στόχο να διερευνηθεί η ασαφής μέχρι τότε σχέση μεταξύ δίαιτας και εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων (και άλλων ασθενειών).

Οι συγκρίσεις μεταξύ των διαφόρων πληθυσμών, έδειξαν ότι ο πληθυσμός της Κρήτης και ακολούθως της Κέρκυρας παρουσίαζε την καλύτερη κατάσταση υγείας και τα μικρότερα ποσοστά θνησιμότητας από στεφανιαία νόσο και καρκίνο, σε σχέση με τους άλλους πληθυσμούς που μελετήθηκαν. Μετά από 20 έτη παρακολούθησης τα ποσοστά θανάτων από όλες τις αιτίες παρέμεναν τα μικρότερα, ενώ μετά από 25 έτη παρακολούθησης οι θάνατοι από στεφανιαία νόσο ήταν εντυπωσιακά λιγότεροι σε σχέση με τους θανάτους που παρατηρήθηκαν στους πληθυσμούς από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Βόρεια Ευρώπη, αλλά ακόμη και συγκριτικά με τους θανάτους που παρατηρήθηκαν σε άλλες περιοχές της Νότιας Ευρώπης. Άξιο προσοχής στα συμπεράσματα της Μελέτης ήταν ότι 40 χρόνια μετά την Μελέτη, οι μισοί από τους Κρητικούς που συμμετείχαν ήταν ζωντανοί και ζωηροί, ενώ κανείς από τους Φινλανδούς συμμετέχοντες δεν είχε επιζήσει !

Η μικρότερη συχνότητα στεφανιαίας νόσου και καρκίνου, αλλά και η μικρότερη θνησιμότητα από όλα τα αίτια αποδόθηκαν στις ιδιαίτερες συνήθειες διατροφής που χαρακτήριζαν την περιοχή αυτή. Το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων συμμετεχόντων ήταν το ίδιο μόνο με των Ιαπώνων, των οποίων όμως η παραδοσιακή δίαιτα περιλαμβάνει πολύ ψάρι και σχεδόν καθόλου λίπος. Αντίθετα, οι περισσότεροι Έλληνες, υπερ-καταναλώνουν λίπος, αλλά με τη μορφή του Εξαιρετικά Παρθένου Ελαιόλαδου και παρ’ όλα αυτά έχουν πολύ υψηλό προσδόκιμο ζωής. Όπως ανέφερε και το περιοδικό TIME (2001), “… ίσως είναι σύμπτωση αλλά οι ‘Ελληνες είναι με διαφορά οι μεγαλύτεροι (κατά κεφαλήν) καταναλωτές Ελαιόλαδου στον κόσμο”.