ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΖΩΗΣ

Το 2010, η ΟΥΝΕΣΚΟ συμπεριέλαβε την Μεσογειακή Διατροφή στον Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας, ύστερα από αίτημα που υπέβαλαν από κοινού οι χώρες Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία και Μαρόκο (προστέθηκαν και άλλες χώρες της Μεσογείου το 2013 – συνολικά 7). Με αυτό αναγνωρίστηκε ότι :

«… η Μεσογειακή Δίαιτα αποτελείται από ένα σύνολο δεξιοτήτων, γνώσεων, πρακτικών και παραδόσεων που ποικίλουν από το χωράφι έως το τραπέζι, συμπεριλαμβανομένων των καλλιεργειών, της συγκομιδής, της αλιείας, της διατήρησης, μεταποίησης, προετοιμασίας και, ιδιαίτερα, της κατανάλωσης του φαγητού. Η Μεσογειακή Δίαιτα χαρακτηρίζεται από ένα διατροφικό μοντέλο που έχει παραμείνει σταθερό μέσα στο χρόνο και το χώρο, αποτελούμενο κυρίως από ελαιόλαδο, σιτηρά, νωπά ή αποξηραμένα φρούτα και λαχανικά, μια μέτρια ποσότητα ψαριού, γαλακτοκομικά προϊόντα και κρέας (σε μικρές ποσότητες) και πολλά καρυκεύματα και μπαχαρικά, όλα συνοδευόμενα από οίνο ή αφεψήματα, σεβόμενοι πάντα τις πεποιθήσεις της κάθε κοινότητας.

Ωστόσο, η Μεσογειακή Δίαιτα (από το ελληνικό “δίαιτα”, ή τον “τρόπο ζωής”) περιλαμβάνει περισσότερα από απλώς φαγητό. Προωθεί την κοινωνική αλληλεπίδραση, δεδομένου ότι κοινά γεύματα αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο των κοινωνικών συνηθειών και των και εορταστικών εκδηλώσεων. Αυτό έχει οδηγήσει σε σημαντική οργάνωση των γνώσεων, των τραγουδιών, των ιστοριών και των μύθων. Το σύστημα βασίζεται στο σεβασμό για το έδαφος και τη βιοποικιλότητα, και εξασφαλίζει τη διατήρηση και την ανάπτυξη των παραδοσιακών δραστηριοτήτων και των τεχνών που συνδέονται με την αλιεία και τη γεωργία στις κοινότητες της Μεσογείου εκ των οποίων η Soria στην Ισπανία, η Κορώνη στην Ελλάδα, το Cilento στην Ιταλία και το Chefchaouen στο Μαρόκο είναι παραδείγματα. Οι γυναίκες παίζουν ένα ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο στη διαβίβαση της εξειδίκευσης καθώς και της γνώσης των τελετουργιών, παραδοσιακών εκφράσεων και εορταστικών εκδηλώσεων, και τη διασφάλιση των τεχνικών.»