“Carnival celebrates temporary liberation from the prevailing truth and established order; its roots stretch deep into antiquity, tracing back to the ecstatic festivals of Dionysus, where chaos and joy reigned, before the renewal of order.”
“Το Καρναβάλι γιορτάζει την προσωρινή απελευθέρωση από την επικρατούσα αλήθεια και την καθιερωμένη τάξη. Οι ρίζες του απλώνονται στην αρχαιότητα, στα εκστατικά πανηγύρια του Διονύσου, όπου βασίλευε το χάος και η χαρά, πριν από την ανανέωση της τάξης”.
Mikhail Mikhailovich Bakhtin (1895-1975), Russian philosopher and literary critic whose work spanned philosophy of language, ethics, and literary theory. Although he was involved in Soviet debates on aesthetics and literature in the 1920s, his unique perspective wasn’t widely recognized until its rediscovery by Russian scholars in the 1960s. In 1929, Bakhtin’s first major work, “Problems of Dostoevsky’s Art,” which introduced the concept of dialogism, was published. Shortly after, he was arrested and exiled to Kazakhstan.
Bakhtin’s work gained popularity posthumously, marked by uncertain accuracy due to limited access to information during his lifetime. Key works include “Toward a Philosophy of the Act,” “Problems of Dostoevsky’s Poetics” (introducing polyphony and unfinalizability), and “Rabelais and His World” (exploring carnival and grotesque.
Mikhail Mikhailovich Bakhtin (1895-1975), Ρώσος φιλόσοφος και λογοτεχνικός κριτικός του οποίου το έργο εκτεινόταν στη φιλοσοφία της γλώσσας, την ηθική και τη λογοτεχνική θεωρία. Αν και συμμετείχε σε σοβιετικές συζητήσεις για την αισθητική και τη λογοτεχνία τη δεκαετία του 1920, η μοναδική του προοπτική δεν αναγνωρίστηκε ευρέως μέχρι την επανα-ανακάλυψή της από Ρώσους μελετητές τη δεκαετία του 1960. Το 1929 δημοσιεύθηκε το πρώτο σημαντικό έργο του, “Προβλήματα της Τέχνης του Ντοστογιέφσκι”, το οποίο εισήγαγε την έννοια της διαλογικότητας. Λίγο αργότερα, συνελήφθη και εξορίστηκε στο Καζακστάν.
Το έργο του κέρδισε δημοτικότητα μεταθανάτια, χαρακτηριζόμενο από αβέβαιη ακρίβεια λόγω της περιορισμένης πρόσβασης σε πληροφορίες κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τα κύρια έργα περιλαμβάνουν το “Προς μια Φιλοσοφία της Πράξης,” “Προβλήματα της Ποιητικής του Ντοστογιέφσκι” (εισαγωγή της πολυφωνίας και της μη-τελειωτικότητας), και το “Ραμπελέ και ο Κόσμος του” (εξερεύνηση του καρναβαλιού και του γκροτέσκ ρεαλισμού).
